چرا از بزرگترین تولید کننده کاغذ در خاور میانه حمایت نمی شود ؟!
جالب اینجاست که در این شرایط عدم حمایت دولت حتی وزارتخانه ای دولتی مانند آموزش و پرورش نیز برای چاپ کتب درسی اقدام به واردات کاغذ و بی توجهی به تولید داخلی میکند که بیشتر به یک کمدی تراژدی شبیه است….. به گزارش تیتر امروز: سرویس اقتصادی / سید جابر حسینی سیاهدشتی : اقتصاد مقاومتی اقدام و عمل ، شعاری که به سبب شرایط کنونی کشور ، بی شک باید سرلوحه برنامه ریزی های کلان در سال 95 قرار گیرد،یکی از ارکان اصلی اقتصاد مقاومتی نیز همانطور که در بیانات رهبر فرزانه انقلاب در تبیین این شعار پیداست “احیا و به حرکت در آوردن تولید ملی” است و اولین قدم در این راه رفع موانع و مشکلات پیش روی تولید است. به عقیده قریب به اتفاق کارشناسان اقتصادی یکی از بزرگترین این موانع واردات بی رویه و غیر اصولی توسط سود جویان و برخی خواص است.واردات بی رویه و دلالی مانند ویروسی سالهاست فضای تولید و صنعت کشور را بیمار کرده و هربار بخشی از آن را به نابودی میکشاند ، پدیده ای که در ماه های اخیر و با توجه به شرایط پسابرجام و تسهیل واردات به مهترین چالش و تهدید برای صنایع داخلی بدل شده، بطوریکه رهبر معظم انقلاب چندی پیش در دیدار کارگران سراسر کشور بر ضرورت پرداختن به موضوع تولید داخلی تاکید و حمایت از این امر مقدس را یک وظیفه تلقی کردند و با ممنوع خواندن واردات کالاهایی که مشابه داخلی دارند تصریح کردند که واردات و فروش کالای خارجی باید یک ضد ارزش شناخته شود ، با این حال در حالی که به نظر میرسد دولت نیز به مقوله اقتصاد مقاومتی و تولید ملی توجه نشان داده و ستادی به ریاست معاونت ریاست جمهوری در همین راستا تشکیل داده متاسفانه همچنان با این موارد در کشور به صورت شعاری برخورد میشود و نکاتی که مقام معظم رهبری تذکر میدهند در چهارچوب شعار قرار میگیرند ، آن هم در حالی که اقتصاد مقاومتی چهارچوب های محکمی دارد که میتوان به آنها تکیه کرد. بی شک این نگرانی و تاکیدات رهبری فرزانه انقلاب ، حکایت از شرایط بحرانی صنایع کشور و لزوم اتخاذ تدابیر جدی برای حمایت از صنایع و صدها هزار کارگر شاغل در آن ها دارد و این مهم نیازمند آن است که اقتصاد مقاومتی از حرف به عمل تبدیل شود و دولت بجای احترام به تولید کنندگان خارجی با تخصیص امکانات به وارد کنندگان گامی در جهت احترام به تولید کنندگان داخلی بردارد. در این بین صنعت کاغذ و محصولات سلولزی که نه اکنون، بلکه از دیرباز تحت فشار هایی همچون طرح غیرکارشناسی تنفس جنگل، کمبود مواد اولیه، عدم حمایت دولتی و مهمتر از همه واردات بی رویه قرار داشته و با مشقت های فراوان به حیات خود ادامه داده با موج جدید واردات بیش از سایر صنایع در آستانه نابودی قرار گرفته است. نکته جالب اینجاست که این صنعت علاوه بر آنکه از واردات سهل و بی رویه کاغذ رنج می برد از سوی دیگر در واردات چوب و مواد اولیه خود با مشکلات و محدودیت های بی شماری مواجه است . شاید بتوان رکن اصلی صنعت در مازندران یعنی صنایع چوب و کاغذ این استان را بعنوان بزرگترین تولید کننده کاغذ در خاور میانه ، مثال خوبی در این راستا به شمار آورد، صنعتی که حدود دوازده هزار نفر به صورت مستقیم و غیر مستقیم از طریق آن امرار معاش میکنند و تاکنون با وجود مشکلات و موانع پیش روی توانسته به تولید و طرح های توسعه خود ادامه دهد ، اما اکنون به سبب اشباع بازار از کاغذ های بعضا بنجل وارداتی بیش از 35 هزار تن کاغذ در انبار هایش دپو شده و با مشکل کمبود نقدینگی مواجه شده و نه تنها حمایتی از آن نشده بلکه در همین شرایط همچنان شاهد واردات روز افزون کاغذ از کشور هایی نظیر چین کره و حتی آمریکا و به حاشیه رانده شدن تولیدات داخلی که میتوانند جوابگوی بخش زیادی از نیاز داخلی باشند نیز هستیم جالب اینجاست که در این شرایط عدم حمایت دولت حتی وزارتخانه ای دولتی مانند آموزش و پرورش نیز برای چاپ کتب درسی اقدام به واردات کاغذ و بی توجهی به تولید داخلی میکند که بیشتر به یک کمدی تراژدی شبیه است. متاسفانه این صنعت چه در دوران تحریم و چه در پساتحریم همواره مظلوم بوده. در دوران تحریم به دلیل صادرات مواد نفتی و پتروشیمی پولی به کشور وارد نمیشد صادرکنندگان این محصولات بجای پول اقدام به وارد کردن کاغذ که به گمان آن ها به پول نزدیک تر بود کردند که این روند در دوران پساتحریم نیز ادامه پیدا کرد از طرفی در اولویت بندی هایی که به طور معمول اتفاق می افتد اولویت یا در واقع ارز مبادله ای به جای صنعت و تولید به بازار کاغذ تعلق گرفت که نتیجه این روند محرومیت تولید کننده از ارز مبادله ای و بهره مندی دلالان و وارد کنندگان از این ارز بود اساسا اگر از این سوال که چرا با داشتن چهار کارخانه تولیدی که قابلیت ارتقا و تامین همه نیاز های کشور و حتی صادرات را دارند همچنان واردات در اولویت قرار دارد بگذریم ، این سوال مطرح است که در دولتی با شعار اقتصاد مقاومتی چرا در شرایطی که تولید کنندگان با شرایط بحرانی دست و پنجه نرم میکنند وارد کنندگان بجای پرداخت تعرفه متناسب و منطقی از ارز مبادله ای بهره میبرند و تولید کنندگان با پرداخت عوارض و مالیات غیر منطقی توان رقابت را از دست بدهد.