یک روزنامه قطری بررسی کرد: شد ۴ درصدی ایران در ۲۰۱۸
روزنامه پنینسولا در گزارشی اعلام کرد ایران با نرخ رشد ۴ درصدی نقش برجسته ای در اقتصاد منطقه خاورمیانه ایفا خواهد کرد.
در سال ۲۰۱۸ ایران با رسیدن به نرخ رشد تولید ناخالص داخلی ۴ درصد، نقش برجسته ای در اقتصاد منطقه خواهد داشت به طوریکه با روند رو به افزایش تولید تقویت خواهد شد.
روزنامه پنینسولا چاپ قطر، در مقاله ای اقتصادی نوشت: اقتصاد کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس (GCC) در یک دوران گذار به سوی وضعیت «نرمال جدید» در سال ۲۰۱۸ پیش می رود و این مساله امکان بهبود تدریجی اوضاع اقتصادی را فراهم خواهد کرد.
به طور کلی انتظار می رود تولید ناخالص ملی کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس از ۰.۳ درصد در سال ۲۰۱۷ به ۲.۸ درصد در سال ۲۰۱۸ برسد. این درحالیست که پیش بینی می شود این رقم در کل خاورمیانه از ۱.۴ درصد در سال ۲۰۱۷ به ۳.۲ درصد در سال آینده میلادی برسد. با این حال براساس گزارش انجمن حسابداران خبره انگلستان و ولز (ICAEW) چندین خطر در حال رشد در حوزه های سیاسی و امنیتی منطقه باقی می ماند.
گزارش آکسفورد اکونومیکس از اوضاع اقتصادی خاورمیانه در سه ماهه آخر سال ۲۰۱۷ مبین آنست که به سه دلیل در اکثر اقتصادهای GCC سرمایه عمومی مسیر پایدارتری را طی خواهد کرد: اجرای مالیات بر ارزش افزوده در آینده نزدیک، تغییرات مهم اجتماعی در منطقه و کاهش هزینه عمومی تا ۲۰ درصد در طی سال های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷ که دلیل آن ریاضت ناشی از وضعیت اضطراری بوده است.
تام راجرز، مشاور اقتصادی ICAEW و مدیر آکسفورد اکونومیکس در این باره معتقد است: «چشم انداز رشد اقتصادی کشورهای خاورمیانه، به ویژه کشورهای GCC در سال ۲۰۱۸ و سال های پس از آن رو به پیشرفت خواهد بود. اما خطرات سیاسی و امنیتی همچنان زیاد بوده و این مساله می تواند بهبود شرایط را در منطقه محدود کند و یا آن را به تعویق بیندازد.
پنینسولا در ادامه نوشته است: گزارش اقتصادی خاورمیانه ICAEW حاکی از آنست که در سال ۲۰۱۸ ایران با رسیدن به نرخ رشد تولید ناخالص داخلی ۴ درصد، نقش برجسته ای در اقتصاد منطقه خواهد داشت به طوریکه با روند رو به افزایش تولید تقویت خواهد شد (نه به عنوان یک امضا کننده قرارداد اوپک-پلاس) و به این دلیل که موج تحریم ها در سال های اخیر آرام شده است.
گرچه اثرات اقتصادی مستقیم تنش های ژئوپولیتیک منطقه تاکنون نسبتا کم بوده است، اما فشارهای ناشی از آن می تواند همکاری های منطقه ای را در موضوعات سیاست اقتصادی تحت تاثیر قرار داده و اعتماد به سرمایه گذاری وسیع تر در منطقه خاورمیانه را تحلیل برد.